Moja dziewczyna

     "Moja dziewczyna" należy do gatunku książek "dla całej rodziny", po które raczej rzadko sięgam. Gdy już to jednak zrobię, zawsze okazują się być one przyjemną odskocznią i nigdy nie żałuję przeznaczonego na nie czasu. Podobnie było i tym razem.
     Vada Sultenfuss to śmiała, waleczna dziewczynka mieszkająca ze swoim tatą Harrym na tyłach prowadzonego przez niego domu pogrzebowego. Od najwcześniejszych lat Vada otoczona jest zmarłymi i opłakującymi ich żałobnikami. Sprawia to, że nie czuje się ona w tym miejscu dobrze, jednak nigdy nie daje tego po sobie poznać. Jej jedynym towarzyszem i prawdziwym przyjacielem jest lękliwy oraz nieco nieśmiały chłopiec Thomas J. Vada co prawda ma jeszcze pana Bixlera - nauczyciela, w którym jest skrycie zakochana. Mężczyzna nie zdaje sobie sprawy z uczuć dziewczynki, pomaga jej spełnić marzenie i zostać wielką pisarką. Pewnego dnia w domu pogrzebowym pojawia się nowa pracownica o imieniu Shelly, którą początkowo Vada bardzo lubi. Przyjaźń przeradza się jednak w niechęć, gdy bohaterka zauważa uczucia które jej ojciec żywi do Shelly. Vada postanawia nie dopuścić do ich związku, wprowadzi ją to jednak w niespokojny, często chaotyczny świat dorosłych na który nie jest przygotowana. Nadchodzące wydarzenia zmuszą ją jednak do podjęcia trudnych, "dorosłych" decyzji...
     Książka ta powstała na podstawie scenariusza filmu o tym samym tytule, z którym na pewno większość z was już się spotkała. Mimo to, zachęcam do głębszego zapoznania się z tą historią. Powieść jest jej wspaniałym rozwinięciem, nawet bardziej emocjonalnym i wzruszającym. Wyjątkowo zżyłam się z wszystkimi postaciami, a już zwłaszcza z Vadą i Thomasem J. Ich historia to piękna, niezwykle mądra i dowcipna opowieść o przyjaźni i największych wartościach. Całość oczywiście pozostaje czysto familijna, dla mnie jednak nikt nie jest za "stary" na ten gatunek.
     Patricia Hermes, mimo, że to nie ona wykreowała bohaterów i ich świat, znakomicie spisała się przelewając ich losy na papier, dodając od siebie małe bonusy do ich charakterów i przygód. Jest autorką książek dla najmłodszych, więc jej styl pozostaje łatwy w odbiorze i prosty. Tutaj mamy jednak do czynienia z o wiele dojrzalszą historią i możemy przekonać się, że Hermes naprawdę posiada ogromny talent. Doskonale udało jej się ukazać emocje i uczucia bohaterów oraz oczarować mnie, jako czytelnika. Z przyjemnością sięgnę po jej inne powieści.
     Podsumowując, polecam tę książkę przede wszystkim tym, którzy tak jak ja, chcieli odpocząć po tych wszystkich trudnych i wyczerpujących lekturach i się przez moment zrelaksować. Czytając, na nowo poczułam się dzieckiem. To była przyjemna odmiana, dlatego zachęcam wszystkich do przeszukania bibliotek i antykwariatów w celu znalezienia tej książki.

Autor: Patricia Hermes
Wydawnictwo: Opus
Liczba stron: 163
Ocena: 5/6

Za książkę dziękuję Antykwariatowi Stara dobra książka: